فواید منیزیم برای بدن بیش از تصور ماست؛ منیزیم در بیش از ۳۰۰ واکنش آنزیمی در بدن نقش دارد. از جمله متابولیسم مواد غذایی، سنتز اسیدهای چرب و پروتئین و انتقال تکانههای عصبی. بدن انسان حاوی حدود ۲۵ گرم (گرم) منیزیم است که ۵۰ تا ۶۰ درصد آن در ساختار اسکلتی ما ذخیره میشود. بقیه در ماهیچهها، بافتهای نرم و مایعات بدن وجود دارد. در اینجا نکات کلیدی در مورد فواید منیزیم ذکر شده است. با این مطلب از مجله فیدیلیو همراه باشید تا درمورد فواید منیزیم و منابع آن بیشتر بدانیم.
مرور کلی بر فواید منیزیم:
منیزیم برای عملکرد صحیح صدها آنزیم بسیار حیاتیست.
مصرف منیزیم کافی ممکن است به کاهش علائم قبل از قاعدگی کمک کند.
دانههای آفتابگردان، بادام، میگو و برخی از غذاهای دیگر سرشار از منیزیم هستند.
مکملهای منیزیم میتوانند با داروهای مختلف تداخل داشتهباشند، بنابراین بهتر است قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.
منیزیم یکی از هفت ماکرومارینال ضروری است. اینها مواد معدنی هستند که باید در مقادیر نسبتاً زیاد، حداقل ۱۰۰ میلیگرم در روز مصرف شوند.
مصرف کافی منیزیم میتواند به جلوگیری از بروز مشکلات در استخوانها، سیستم قلبی عروقی، دیابت و بهبود سایر عملکردهای بدن کمک کند.
بررسی تاثیر فواید منیزیم بر سلامت بدن
سلامت استخوانها
منیزیم برای تشکیل استخوان لازم است. این ماده به جذب کلسیم به استخوان کمک کرده و در فعال کردن ویتامین D در کلیهها نقش دارد. ویتامین D برای استخوانهای سالم نیز ضروری است. مصرف کافی منیزیم با بهبود تشکیل کریستال استخوان و کاهش خطر پوکی استخوان در زنان پس از یائسگی همراه است.
جذب کلسیم
کلسیم و منیزیم برای حفظ سلامت استخوانها و جلوگیری از پوکی استخوان از اهمیت بالایی برخوردارند. بدون منیزیم، مصرف زیاد کلسیم میتواند خطر ابتلا به کلسیفیکاسیون(جمع شدن کلسیم در یکی از بافتهای بدن) عروق و همچنین سنگ کلیه را افزایش دهد. بنابراین هر کسی که از مکملهای کلسیم استفاده میکند باید منیزیم نیز مصرف کند تا کلسیم دریافتی آنها به درستی متابولیزه شود.
دیابت
منیزیم نقش مهمی در متابولیسم کربوهیدرات و گلوکز دارد. بنابراین وضعیت منیزیم نیز میتواند بر خطر ابتلا به دیابت تأثیر بگذارد. مطالعات متعددی مصرف میزان بیشتر منیزیم را با کاهش خطر ابتلا به دیابت مرتبط میدانند.
برای هر فرد مصرف۱۰۰ میلیگرم منیزیم در روز، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را تقریبا تا ۱۵ درصد کاهش میدهد. سطح منیزیم پایین با اختلال در ترشح انسولین و عملکرد ضعیف انسولین مرتبط است. در بیشتر این مطالعات، منیزیم از منابع غذایی بودهاست. با این حال، تحقیقات دیگر بهبود فعالیت انسولین را با مصرف مکمل منیزیم بین ۳۰۰ تا ۳۶۵ میلیگرم در روز نشان دادهاند.
براساس اعلام انستیتوی ملی بهداشت (NIH)، انجمن دیابت آمریکا یادآور میشود که شواهد بیشتری لازم است تا منیزیم به طور معمول برای کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت مورد استفاده قرارگیرد.
سلامت قلب
منیزیم برای حفظ سلامت ماهیچهها از جمله قلب و همچنین انتقال سیگنالهای الکتریکی در بدن ضروریست. در مرکز مطالعه قلب فرامینگهم، افرادی که بیشترین میزان دریافت منیزیم را داشتند، ۵۸ درصد احتمال کمتری برای کلسیفیکاسیون عروق کرونر و ۳۴ درصد احتمال کمتری در کلسیفیکاسیون شریان شکمی داشتند.
بیمارانی که به محض حمله قلبی منیزیم دریافت کنند، خطر مرگ و میر کمتری دارند. منیزیم گاهی اوقات به عنوان بخشی از درمان نارسایی احتقانی قل (CHF) ، برای کاهش خطر آریتمی یا ریتم غیر طبیعی قلب استفاده میشود. یافتههای پزشکی به طور قابل توجهی نشان میدهد که افزایش سطح منیزیم در خون با خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و بیماریهای ناشی از خونرسانی کم به قلب ارتباط معنیداری دارد. آنها همچنین خاطرنشان کردند که سطح منیزیم بالا ممکن است خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
سردردهای میگرنی
مطالعات نه چندان گسترده نشان دادهاند که تجویز منیزیم ممکن است به جلوگیری یا تسکین سردرد کمک کند، اما مقداری که برای ایجاد تغییر لازم است میزان ثابتی نیست و این فقط باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود.
سندرم قبل از قاعدگی
اطمینان از مصرف کافی منیزیم، به ویژه با ویتامین B6، میتواند به تسکین علائم سندرم قبل از قاعدگی (PMS) مانند نفخ، بیخوابی، تورم پا، افزایش وزن و حساسیت به پستان کمک کند.
رفع اضطراب
کاهش سطح منیزیم یا تغییر در نحوه پردازش آن با افزایش سطح اضطراب مرتبط است. به نظر میرسد این به فعالیتهای محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA)، مجموعهای از سه غددی که واکنش فرد به استرس را کنترل میکند، مربوط میشود. همچنین یک رژیم غذایی کم منیزیم ممکن است انواع باکتریهای موجود در روده را تغییر دهد. و این ممکن است بر رفتار مبتنی بر اضطراب تأثیر بگذارد.
در اینجا منابع خوبی از منیزیم آورده شدهاست:
تخمه آفتابگردان،۱ فنجان: ۵۱۲ میلی گرم
بادام، ۱ فنجان: ۴۲۰ میلی گرم
دانه کنجد : ۱۰۱ میلی گرم
اسفناج آب پز، ۱ فنجان: ۷۸ میلی گرم
بادام زمینی : ۷۴ میلی گرم
غلات گندم، دو بیسکویت بزرگ: ۶۱ میلی گرم
سویا ساده، ۱ فنجان: ۶۱ میلی گرم
لوبیا سیاه پخته شده، ۱ فنجان: ۱۲۰ میلی گرم
جو دوسر پخته شده، ۱ فنجان: ۵۸ میلی گرم
کلم بروکلی پخته شده، ۱ فنجان: ۵۱ میلی گرم
کره بادام زمینی ،۲ قاشق غذاخوری: ۴۹ میلی گرم
میگو خام: ۴۸ میلی گرم
برنج قهوهای پخته شده ، ۱ فنجان: ۸۴ میلی گرم
کنسرو لوبیا، ۱ لیوان: ۷۰ میلی گرم
شیر گاو، ۱ فنجان: ۳۳ میلی گرم
موز یک عدد متوسط: ۳۳ میلی گرم
نان گندم سبوسدار، یک تکه: ۲۳ میلی گرم
بیشتر بخوانید:
چگونه برخی خوراکیها به ترک سیگار کمک میکنند؟
موادغذایی که به پوست آسیب میرسانند
۱۰ ماده غذایی که باید بیشتر مصرف کنید