وقتی ستاره موسیقی راک رستوران خیریه باز می‌کند

من و خیلی از هم نسل‌هایم با آهنگ It’s my life و برخی دیگر از آلبوم‌های بون جو وی خاطرات زیادی داریم. او در سال‌های اول نوجوانی همه وقتش را در کلاب‌های محلی می‌گذراند و باور داشت که یک روز ستاره راک می‌شود که البته شد. سال ۱۹۸۰ اولین آهنگش را به نام Runway «اتوبان» ضبط کرد. در ژوئیه ۱۹۸۳ نخستین آلبومش با نام «۷۸۰۰ درجه فارنهایت» را به دنیای موسیقی عرضه کرد که آهنگ فراری از این آلبوم در رده ۵۰ آهنگ برتر آمریکا قرار گرفت.

آهنگ Always «همیشه» یکی از بهترین آهنگ های وی شناخته شد که خیلی از دهه شصتی‌ها با آن خاطره دارند. بن جو وی در فوریه سال ۲۰۰۷ با آلبوم معروف Who Says You Can’t Go Home برنده جایزه گرمی شد. تا اوت ۲۰۰۹ میلادی بیش از ۱۲۰ میلیون نسخه از آلبوم های موسیقی قانونی او در سراسر جهان به فروش رسیده است.

بون جو وی در سال ۱۹۸۹ با «دورتیا هارلی» از همکلاسی‌های دوران دبیرستانش در نیوجرسی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج چهار فرزند است. بد نیست بدانید که او هم اکنون صاحب رستوران معروفی با نام Soul restaurant در نیوجرسی آمریکا است که اتفاقا سوژه گزارش امروز ما در مجله فیدیلیو همین رستوران است. البته این رستوران تفاوت عمده‌ای با رستوران‌هایی که تاکنون دیده‌اید دارد.

امید خوشمزه است

«امید خوشمزه است» شعار Soul restaurant است. جان بون‌ جو وی و همسرش دوریتا این رستوران را در سال ۲۰۱۱ در نیوجرسی افتتاح کردند که به فاصله کوتاهی پس از آن توانستند شعبه دوم آن را هم باز کنند.
با وجودی که وی چهره شناخته شده این رستوران‌ است اما ایده اصلی آن از رویای کودکی همسرش الهام گرفته شده است. این زوج خوشبخت که هم اکنون ۲۷ سال از زندگی مشترکشان می‌گذرد تمامی تصمیمات مربوط به این رستوران، از رنگ و ظاهرگرفته تا طبقه بندی، چیدمان فضاها وغیره را با کمک و هم‌فکری هم اتخاذ کرده‌اند.

هدف اصلی این دو از افتتاح این رستوران انجام فعالیت‌های خیرخوهانه است. ایجاد فضایی برای مراجعه افراد مختلف با هر طبقه اجتماعی. منوی غذایی در این رستوران قیمت ندارد. افرادی که به رستوران جان و دوریتا می‌روند بر حسب توان مالی خود هزینه غذا را پرداخت می‌کنند.

درنتیجه بخشی از مبالغ پرداختی صرف تهیه غذا برای افرادی می‌شود که شاید وضع مالی درستی نداشته باشند. به این ترتیب از افراد نیازمند در این رستوران هیچ مبلغی دریافت نمی‌شود. شاید به همین دلیل است که نام این رستوران را «آشپزخانه روح» گذاشته‌اند.

منویی برای فداکاری

منو این رستوران یک جور شعر نو است. شعری که درد و رنج افراد نیازمند را یادآور می‌شود. در منوی این رستوران نوشته شده به این فکر کنید که پولتان را در چه راهی خرج می‌کنید.
غذای مخصوص امشب: یک مادر بیوه که دوشیفت کار می‌کند تا از پس هزینه اجاره خانه برآید. همچنین امشب مردی با مشکلات قلبی بسیار پرهزینه داریم. با کودکانی در تنگنای شدید در میانه آن و مرد دیگری که بین شیفت‌های کاریش سردرگم شده. با بدهی‌های سنگین مخارج دانشگاه. در راس همه این‌ها، خانواده‌ای داریم که تمام دارایی هایشان را در طوفان از دست داده‌اند.

و برای دسر: یک زوج که دوست دارند یکی از خیرین ما باشند. شما چند دقیقه فرصت دارید بیاندیشید.

در این رستوران همه افراد داوطلب می‌توانند برای کمک به نیازمندان همکاری کنند و هیچ محدودیتی برای هیج قشر خاصی وجود ندارد. هر فرد به اندازه وسع و توانایی‌هایش می‌تواند در این رستوران خیریه شریک باشد.
حتی برخی از خیرین هر از گاهی مسوولیت آشپزی را به عهده گرفته و منوی خود را سرو می‌کنند. به عنوان مثال در روز ۱۶ آوریل ۲۰۱۵ خانم کارلاهال با منوی غذایی زیر از میهمانان پذیرایی کرده است: پیش غذا شامل تخم مرغ تند، نان طعم دار، بیسکویت کره‌ای، سوپ غلیظ گوجه و سالاد. غذاهای اصلی شامل مرغ سرخ شده، فتوچینی و ماهی سالمون و دسر شامل کیک لیمویی و کمپوت توت فرنگی.

بون جو وی و رستورانی برای معاشرت

[aparat id=”2hOsC”]

براساس گفته جان، مسوولیت تمام امور بر دوش همسرش دوریتا است. تنها کاری که جان می‌کند پرداخت قبض‌هاست. تمامی محتویات غذاهای منوی این رستوران مانند ماهی سالمون، جلاپینوی خانگی، نان ذرت، برنج، اسفناج و … به صورت تازه و ارگانیک تهیه و سرو می‌شود.

بر خلاف رستوران‌های دیگر در این رستوران تمامی مراجعان از هر قشر و طبقه اجتماعی درکنار هم و بر سر یک میز می‌نشینند و برای همه خدمات یکسانی ارایه می‌شود. نوع چیدمان عمومی میز غذاخوری باعث می‌شود افرادی که تاکنون هرگز همدیگر را ملاقات نکرده‌اند دور هم جمع شده و در کنار یکدیگر غذا میل کنند.
مردم در این جا می‌توانند فارغ از اینکه از کدام طبقه اجتماعی‌اند، در کنار یکدیگر نشسته و بدون هیچ‌گونه پیش داوری و قضاوت و تنها از طریق گپ و گفت همدیگر را بیشتر بشناسند.
بون جو وی درباره این رستوران می‌گوید: امروزه آمریکایی‌ها بسیار درونگرا شده‌اند. تا آنجا که وقتی به یک مکان عمومی می‌روند و فردی را نزدیک خود می‌بینند، حس می‌کنند به حریم شخصی‌شان تجاوز شده است.ولی در رستوران ما هیچ مانع و یا محدودیتی وجود ندارد. مردم همه در کنار هم نشسته و چیزی به نام حریم خصوصی نداریم.

علاوه بر اینکه از مصاحبت با یکدیگر لذت می‌برند موجب شناخت بیشتر مردم از همدیگر نیز می‌شود. رستوران بون جو وی رستورانی است که همه نوع مشتری دارد. چه آن‌ها که از پس هزینه‌های خود بر می‌آیند و چه آن‌ها که نیازمندند.

این رستوران در سال ۲۰۱۵ به عنوان بهترین رستوران از نظر سایت تریپ ادوایزر شناخته شده است.